Karadeniz insanı, kıt geçim kaynakları Akla ilk gelen gurbet, yaşar ayrılıkları Çoğu da balıkçıdır, denizde kayıkları Yöre insanlarından, reisi, tayfaları   Denizin suyu soğuk, donuyor ayakları Fırtınadan, yağmurdan, kızarır yanakları Ağları temizlerken uyuşur parmakları Denizden sonra başlar, yayla hazırlıkları   Mart, Nisan, bahçe eker, çeker onu dağları Mayıs ayı gelince, şenlenir yaylaları Her ilçenin, köylerin, ayrıdır obaları Yayla deyip geçmeyin, var onun kuralları   Eskiden telefon yok, ses verir ıslıları İmece, yardımlaşma, hazırlar kışlıkları En önemlileri de, peynir, tereyağları Kendi adım şimdi, ararım o yılları   Hem toprak, hem virajlı, bizim yayla yolları Sırtında sepet yürür, kızları, kadınları Önünde sürüp gider, püsküllü sığırları Çilekeş kadınımız, çekiyor zorlukları   Erikbeli, Kadırga, kurulur horonları Amca, dayı, yeğen, kol kola torunları Kemençeciden komut, hadi eller yukarı Karadeniz insanı, hak eder alkışları.