İnsan dediğin gamdan, duvar da nemden çürür
Dünyanın kuralı bu, kimi doğr, kimi ölür
Sevinçler ve hüzünler, günler geçerken büyür
İnançlı bedenleri, güçlü betinler sürür
Vefalı insanlarda, kötülüğü süpürür
Acıma duygusunu, kaybedeni hırs bürür
Deniz dalgası gibi, hem savrulur, köpürür
Kötü niyet, kötü söz, sahibini düşürür
Ne olup bittiğini, etrafa bakan görür
Milli ruh, milli duygu, mikropları öldürür
Şehit doğuran anam, senin elin öpülür
Sen aldırma, rahat ol, it ürür, kervan yürür.