Karadeniz den savrulmuşum ta Marmara ya
Gönlüme derman aradım, seni sordum dolunaya
Peşinden yürüdüm, koşar adım, bazen de yaya
Tuttuğum eli bırakmadım, çareydi benim yaraya
Sen ve ben, kim kez bir ağacın gölgesinde
Bazı zaman dibinde, bazı bir bankın üstünde
Dinlenirken neler gizliydi tebessümünde
Neler yok ki ah, bu hayatın tümünde
Çoğu kez kalsam da çakalların bölgesinde
İnanç, yiğitlik vardır, bozkurt uluması sesimde
Canlı şahitlerim var da, onlar görünmez resimde
Sen beni hissedersin, bende seni her nefesimde
Senden ayrı kalınca, günler bitmez önümde
Seni görmesem bile hayalin canlı gözümde
Sen değil, varsın çiçekler kalsın dağ tepesinde
Gönlümün anahtarı, gecemde, gündüzümde.