Bütün ibadetlerin riâyet edilmesi gereken edepleri bulunduğu gibi, duâ etmenin de edepleri vardır.        Bu edepler şunlardır:       1- Duayı şerefli ve bereketli vakitlerde yapmak. Bu vakitler Arefe günü, Ramazan ayı, Cuma günü ve seher vaktidir. ALLAH Teâlâ cennet ehlinden bahsederken; "Onlar geceleri az uyur ve seher vaktinde istiğfar ederlerdi." buyurmuştur. (Zâriyât, 17,18) ALLAH Rasûlü (sa) da şunu söylemiştir: "ALLAH Teâlâ gecenin son üçte birinde dünya semasına iner ve şafağa kadar, 'Duâ edin kabul edeyim, ihtiyaçlarınızı söyleyin gidereyim, istiğfar  edin günahlarınızı affedeyim.’ der." (Müttefekun aleyh)      Hadisten kasdedilen mâna şudur: ALLAH Teâlâ, anılan vakitte kullarına daha büyük bir rahmet ve merhametle yakın olur ve onların dualarını istemiş ve beklemiş gibi hemen kabul eder.         Yakûb (as), Yûsuf u kuyuya atan oğullarının af istemeleri üzerine, kendileri için seher vaktinde af dileyeceğini söylemiştir. Bununla ilgili Kur’ân’ın ifadesi şöyledir: "Onlar, 'Ey babamız! Bizim için günahlarımızın affını dile.’ dediler. O, 'Vakti gelince RABBİMden size af dileyeceğim. Benim RABBİM bağışlayıcı ve merhametlidir.’ dedi." (Yûsuf, 97, 98)        2- Duayı şerefli ve bereketli durumlarda yapmak.      Ebu Hureyre (ra) şöyle demiştir: "ALLAH yolunda yapılan savaş esnasında, yağmur yağışı sırasında ve farz namazların edası zamanında gök kapıları açılır. Onun için, bu vakitlerde duâ etmeyi ganimet bilin."        Mücâhid de şunu söylemiştir: "Namaz en hayırlı zamanlarda farz kılınmıştır. Bu sebeple, namaz vakitlerinde ve özellikle namazları kılıp selâm verdikten sonra duâ edin."        3- Duâ ederken Kıbleye dönmek ve ellerini omuz hizasına kadar kaldırıp açmak.      4- Sesini yalvarış tonunda ve gizli ile açık arasında tutmak (Ancak, cemaat varsa, sesini onlara duyurmak müstehabtır). ALLAH Rasûlü (sa) şöyle buyurmuştur: "Ey insanlar! Duâ ettiğiniz ALLAH ne sağır, ne de uzaktır. O aranızdadır ve develerinizin boyunlarından size daha yakındır." (Müttefekun aleyh) Onun için, duâ ederken bağırıp çağırmayın. Âyet-i Kerimede de "Biz insana şah damarından daha yakınız." (Kaf, 16) buyurulmuştur. ALLAH Teâlâ, Zekeriyya (as) dan bahsederken, "O vakit ki, o (Zekeriyya), gizli bir nida ile RABBİni çağırdı." (Meryem, 3) buyurmuştur. Duada aşırı gitmenin bir şekli de duâ ederken bağırıp çağırmaktır.         5- Duâ irticalen yapılırsa, zihni kafiye, vezin ve seci' gibi edebî süs ve sanatlarla meşgul etmemek. Çünkü duâ yalvarış, mahviyet, zillet ve meskenet halidir. Kişi bu hali duyarak duâ etmeli ve bu esnada sadece ALLAH Teâlâ’nın büyüklüğünü ve kendi acizliğini düşünmelidir.        Bir zat şöyle demiştir: "Fesahat ve edebiyat diliyle değil, zillet ve ihtiyaç diliyle duâ edin."         ALLAH Rasûlü (sa) şöyle buyurmuştur: "Duada seci' ve edebiyat yapmayı bırakın. Şöyle duâ etmeniz yeterlidir: 'ALLAH’ım! Senden cenneti ve cennete yaklaştıran söz ve ameli isterim ve sana cehennemden ve cehenneme yaklaştıran söz ve amelden sığınırım." (Buharî)         Duânın makbul olanı öz halinde, anlamlı ve kısa olanıdır. ALLAH Teâlâ'nın Kur'ân-ı Kerim'de bize öğrettiği duaların hepsi öz ve kısadırlar.        6- Haşyet ve heybet duymak. ALLAH Teâlâ, "Tazarru' halinde ve seslerinizi (heybetten)  kısarak duâ ediniz. ALLAH, duada haddini aşanları sevmez." (A'râf, 55) buyurmuştur. ALLAH Rasûlü (sa) da şöyle demiştir: "ALLAH gafil, soğuk ve kendinde olmayan bir insanın duasını kabul etmez." (Tirmizî, Hâkim) 7- Duânın kabul olunacağını kuvvetle ümit etmek. ALLAH Rasûlü şöyle buyurmuştur: "Duâ ettiğiniz zaman, ümidinizi kuvvetlendirin. Çünkü dualarınızı kabul etmek ALLAH'a zor değildir." (İbnu Hibban), "Duâ ettiğiniz zaman, onun kabul olunacağına inanın." (Tirmizî) Yaptığı duanın kabul olmadığını veya olmayacağını söylemek, o duanın gerçekten kabul olunmamasına sebep olur. ALLAH Teâlâ, "Ben kulumun hakkımdaki inancı, zan ve düşüncesine göre kendisine muamele ederim." (Müttefekun aleyh) buyurmuştur. ALLAH Rasûlü (sa), "ALLAH Teâlâ hakkında hüsn-i zanda bulunmak ibadettir." (Ebu Dâvûd, Tirmizî, Ahmed) buyurmuştur.      8- Duada ısrarlı olmak ve onu tekrarlamak. ÂbdULLAH İbni Mes'ûd (ra) şöyle demiştir: "ALLAH Rasûlü (sa) duâ ettiği zaman, duasını üç kere tekrarlardı." (Müttefekun aleyh)        9- Duaya Besmele, hamd ve salavât ile girmek. "ALLAH Rasûlü (sa) duaya, "Sübhâne RABBİyel Aliyyil Alâl Vehhâb" diyerek başlardı." (Ahmed, Hâkim) ALLAH Rasûlü (sa) şöyle buyurmuştur: "ALLAH Teâlâ'dan bir şey istediğiniz zaman, önce bana salavât getirin. Çünkü, ALLAH Teâlâ, benim üzerime getirilen salavâtı kabul ederken, ona bitiştirilen duayı reddetmeyecek kadar kerem ve cömertlik sahibidir." (Bu hadisin senedi bulunamamıştır. Onun Ebu’d-Derdâ'nın sözü olması da muhtemeldir.)        10- En önemli bir edep, belki de şart, zâlim olmamak ve geçmiş zulümlerinden dolayı  ALLAH Teâlâ'ya tevbe etmek, hak sahiplerinden de helâllik dilemek. Çünkü ALLAH Teâlâ, zâlimleri sevmez. Onları sevmediği için de, ne dualarını kabul eder, ne de dua etmelerini ister.