Patladı yeryüzü ah bölük pörçük Üst üste durmayan taşlar ağladı Can evim inledi her yanım göçük Taşlara   vurulmuş  başlar ağladı İsrafil makamdan sûr mu üflendi Sanki bu hallaçlar görev üstlendi Hercümerç yeryüzü ölüm kitlendi Korkudan çatılmış  kaşlar ağladı Hatay'ın lav olmuş gözlerde yaşı Malatyam Antep'i Urfa'm Maraş'ı Kaderden efkardan çatlayan taşı Sabırdan kenetmiş  dişler ağladı Can pazar eylemiş Adıyaman'da Ucuz can ölümler aynı zamanda Vücutlar yapışmış kiriş kolonda Acıdan kavrulmuş  döşler ağladı Diyarbakır Elbistan canım Urfa'yı Yer yeksan eyledi depremin fayı Yok etmiş tüm tarla bahçeyi bağı Dallara konmayan kuşlar ağladı Kurt kuş can birlikte tatmış eceli Vakitsiz ölüm var gündüz geceli Binlerce can yandı gayba göçeli Her canlı gözünde yaşlar ağladı Yerküre çatlamış yollar vurulmuş Hüzüne yol açmış acı kudurmuş Çay dere nehirler göller kurumuş Bir damla akmayan duşlar ağladı Kor'dan kar her yanı Osmaniye'nin Kar yağdı gönlüne yandım diyenin Elbistan can kilis yanmış yüreğim Buz tutmuş enkazlar kışlar ağladı On binler savruldu döndü yaprağa Kafa kol saçılmış sanki mezbaha Mezardan çok önce girdik toprağa Yaşarken kurulmuş düşler ağladı Tebarek Fatiham bağrım dağladı O seksen beş milyon kara bağladı Yurdumun gözünde yaşlar çağladı Dağlandı tüm millet ülkem ağladı